รักอย่างไรให้ยั่งยืน

ไม่มีสิ่งใดในโลกแห่งวัตถุวิสัย

ที่สมบูรณ์พร้อมบริบูรณ์

ไม่มีคู่รักใดที่จะเข้ากันได้

100% ตั้งแต่ต้น

การยอมรับ ในข้อดี

และข้อด้อยของกันและกัน

เป็นสะพาน ที่จะนำไปสู่

ก้าวต่อไปของความสัมพันธ์

ทุกสิ่งที่เป็นคู่

ล้วนปรปักและเกื้อหนุนกัน

ตามธรรมชาติเป็นธรรมดา

บางครั้งก็ปะทะกัน

เพื่อให้ส่วนที่กรีดแทงกัน

หมดคมไป

บางครั้งก็โอบอุ้มกัน

เพื่อเติมเต็มช่องว่าง

ที่ต่างผ่ายขาดหาย

ไม่มีชีวิตคู่ใดๆที่ล้วนราบรื่น

การกระทบและโอบอุ้ม

เป็นเรื่องจำเป็น

ความสอดประสาน

กอบกลืนกันเป็นเรื่องสมควร

ความยั่งยืน

อยู่หลังความขยัน

ในการดัดแต่งซึ่งกันและกัน

ให้พัวพันกลมกลืน

เป็นหนึ่งเดียว