จะเป็นยังไง ? . . . . . ถ้าเรา.....รู้วันตายของตัวเอง

Lady Rivera Witch of Stone 
จะเป็นยังไง ?

.

.

.

.

.

ถ้าเรา.....รู้วันตายของตัวเอง

เหมือนสินค้าที่มีวันหมดอายุบอกไว้

เป็นคำถามที่แว็บขึ้นมาในใจเมื่อเช้า

หลังจากที่ได้อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องราวน่ารักเรื่องนึ่ง

'ถ้าจระเข้จะตายในอีก 100 วัน' หรือ '100日後に死ぬワニ' 

เป็นผลงานของ yuukikikuchi 

คนเขียนใช้ตัวการ์ตูนคือจระเข้หนุ่มเป็นตัวเอกในการเดินเรื่อง 

เรื่องมีอยู่ว่า จระเข้ตัวนี้จะตายในอีก 100 วัน 

เจ้าจระเข้ไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าจะตายในอีก 100 วัน

จะมีแต่ผู้อ่านเท่านั้นที่รู้

ราวกับพระเจ้ากำลังมองดูเรื่องราวชีวิตของมนุษย์คนนึง

ในแต่ละหน้า 

แต่ละวัน 

แต่ละตอน

ที่ผ่านไป

คือการนับ 1 ถึง 100 ไปเรื่อยๆ ใกล้หมดเวลาชีวิตไปทุกที

เค้าแอบรักสาวรุ่นพี่ที่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน

หลายครั้งที่เค้ารวบรวมความกล้า เพื่อชวนเธอไปเที่ยวออกเดท

เเละถูกเธอปฏิเสธ

หลายครั้งที่เค้าขัดแย้งในตัวเอง

ว่าจะบอกรักเธอไปตรงๆดีไหม

หรือเลือกที่จะเก็บไว้ในใจ

ไม่พูดออกมา

แต่สุดท้าย 

เค้าลาออกมา โดยไม่บอกความในใจออกไป

ซึ่งทำให้สาวรุ่นพี่ที่เพิ่งรับรู้หัวใจตัวเองว่าเริ่มชอบเค้า

เมื่อเค้าได้ลาออกไปแล้ว

เค้าใช้ชีวิตในแต่ละวันไม่ต่างจากเรา 

แอบรักสาวรุ่นพี่ ชอบเล่นเกม ดูหนัง ชอบกินราเมง ซื้อของออนไลน์ อยู่คนเดียว ไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ขยันทำงาน ช่วยเหลือผู้อื่น

หลังจากที่ลาออกมา เค้าได้งานทำที่ใหม่ 

ซึ่งเจ้าของร้านได้ให้คำถามฉุกคิดแก่เค้า

" ชีวิตนี้ เกิดมาต้องการเป็นอะไร ? "

"ถ้าบอกรักไปแล้วเสียใจ กับเสียใจที่ไม่ได้บอกรัก 

อย่างไหน เสียใจมากกว่ากัน ? "

ดูเหมือนคำถามที่สองจะมีแรงผลักดันกับชีวิตของเค้าเป็นอย่างมาก

ในที่สุด ด้วยกำลังใจจากนายจ้างบวกกับแรงเชียร์ของเพื่อนๆ

ทำให้เค้ากลับไปหาสาวรุ่นพี่คนนี้อีกครั้ง

ถึงแม้ว่าการออกเดทครั้งแรกจะมีขลุกขลักไปบ้าง 

แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับดำเนินไปได้ด้วยดี

เมื่อฤดูดอกซากูระบานมาถึง

ในขณะที่เพื่อนๆบางคนของเค้า เปลี่ยนงาน ลาออกกันไป

เปลี่ยนเป้าหมายชีวิต เริ่มต้นชีวิตใหม่

ส่วนตัวเค้าเองกำลังเดินทางไปหาคนรักและเพื่อนๆที่นัดกันไว้

เพื่อชมดอกซากูระบานด้วยกัน

เพื่อนที่อยู่ในกลุ่มหนึ่งในนั้น 

ได้อาสาขับมอเตอร์ไซค์เพื่อมารับเค้า

เพราะเห็นนานผิดปกติ

กลับพบว่า

เค้าได้เสียชีวิตลงบนท้องถนนแล้วก่อนหน้านั้น

เพราะอุบัติเหตุบนถนน

เรื่องราวก็ดำเนินมาถึงตอนสุดท้ายพอดี

ที่จริง วันตายของเราก็เป็นเพียงแค่ วันธรรมดาวันนึง เท่านั้นเอง

แต่สิ่งนึงที่เรื่องราวนี้ได้บอกเราไว้คือ

เราไม่รู้ว่าเราจะตายเมื่อไหร่ ?

แม้แต่ไพ่ก็ทำนายไม่ได้

หากสิ่งที่จะทำ ที่ตั้งใจไว้ ยังไม่ได้ทำ

ก็ทำเถอะ

หรืออยากบอกความในใจอะไรกับคนที่เรารัก

บอกเค้าไปเถอะ 

ดีกว่าที่เมื่อวันนั้นมาถึง 

แล้วมานึกเสียใจภายหลังในสิ่งที่ไม่ได้ทำ ไม่ได้พูดออกไป

เพราะชีวิตและอนาคตเป็นสิ่งคาดเดาไม่ได้

ชีวิตไม่ได้มีฉลากติดบอกไว้เหมือนสินค้า

ถ้าเรารู้วันหมดอายุล่วงหน้า 

ชีวิตอาจไม่สนุกและสงบใจได้

เพราะเราอาจเฝ้าพะวงถึงวันตายมากไปก็ได้นะ

ถึงแม้ว่าร่างกายนั้นเป็นเสื้อผ้าที่เปราะบาง

แต่ จิตวิญญาณนั้นแข็งแกร็งอยู่ชั่วนิรันดร์

ทุกเรื่องราวในภพชาติ มันคือการเดินทางของจิต