มันไม่ใช่ความผิดของใคร

นักศิลปะพูดว่า

ฉันแค่เป็นนักศิลป์ ฉันแค่ชอบทำในสิ่งที่ต้องการ

ฉันรักเธอนะ มากที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งได้

คิดถึงเสมอนะ แต่ยังไม่ค่อยอยากคุยช่วงนี้ ยุ่งมากเลย

เราชอบแต่งเพลงนะ ไว้จะแต่งเพลงให้เธอฟังนะ 

เรารักเธอจริงๆ เรายอมได้ทุกอย่าง

เราชอบไว้ผมยาวไม่รู้ว่าเธอจะชอบไหม

เราติสมาตั้งแต่มัธยมแล้ว

เพื่อนเราบอกว่าเราเกิดมาเป้นนักศิลปะโดยตรงเลย

เรามีหัวคิดทางนั้น วาดรูปเก่ง ร้องเพลงก็เพลง

วันนั้นเราแค่เจอเขา เราก็รู้สึกดีให้เขานะ แต่ไม่มากหรอก..

เรารักเธอที่สุดเแล้ว เป็นห่วงนะ กินข้าวด้วย

เรารู้ว่าเธอชอบคนรวยๆ ที่เธอไม่ชอบเพราะเราแต่งบทให้เธอดูไม่ดีใช่ไหม

ไม่เป็นไรนะ เราจะแต่งใหม่ จริงๆนะ

รักเสมอ ว่างๆเราจะแต่งกลอน ไปให้เธออ่านอีกนะ....

เราเอาเธอมาอยู่ในนิยายด้วย หวังว่าเธอคงชอบนะ

เราไม่ได้มีเงิน เราไม่ได้รวย แต่เรื่องความรักเรามีให้เต็มที่

รักเสมอนะ

............................................................................................................................................................................................................

ทำมาหาแดกซะ...ก่อนที่นิยายของนายจะกลายเป็นนิยายสืบสวนสอบสวน