รักอย่างไรให้ยั่งยืน
ไม่มีสิ่งใดในโลกแห่งวัตถุวิสัย
ที่สมบูรณ์พร้อมบริบูรณ์
ไม่มีคู่รักใดที่จะเข้ากันได้
100% ตั้งแต่ต้น
การยอมรับ ในข้อดี
และข้อด้อยของกันและกัน
เป็นสะพาน ที่จะนำไปสู่
ก้าวต่อไปของความสัมพันธ์
ทุกสิ่งที่เป็นคู่
ล้วนปรปักและเกื้อหนุนกัน
ตามธรรมชาติเป็นธรรมดา
บางครั้งก็ปะทะกัน
เพื่อให้ส่วนที่กรีดแทงกัน
หมดคมไป
บางครั้งก็โอบอุ้มกัน
เพื่อเติมเต็มช่องว่าง
ที่ต่างผ่ายขาดหาย
ไม่มีชีวิตคู่ใดๆที่ล้วนราบรื่น
การกระทบและโอบอุ้ม
เป็นเรื่องจำเป็น
ความสอดประสาน
กอบกลืนกันเป็นเรื่องสมควร
ความยั่งยืน
อยู่หลังความขยัน
ในการดัดแต่งซึ่งกันและกัน
ให้พัวพันกลมกลืน
เป็นหนึ่งเดียว
